Η ταινία 
Το μεγάλο φαβορί, σύμφωνα και με τους στοιχηματζήδες, δεν είναι άλλο απ' το “The King's Speech” του Τομ Χούπερ, μια ταινία προσεγμένη στην εντέλεια, καταδικασμένη να πάρει το Όσκαρ χωρίς την παραμικρή πίεση απ' τους αντιπάλους της.Καταπληκτικός ο Κόλιν Φερθ, συμπληρωμένος τέλεια απ' τον Τζέφρι Ρας και την Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, γοητευτικό το σκηνικό της μεσοπολεμικής Αγγλίας με τις έντονες προσωπικότητες και τα πολιτικά της παρασκήνια και ένα σενάριο γραμμένο με φοβερή ακρίβεια, ώστε κάθε κλισέ της ιστορίας του ανθρώπου που ξεπερνά τους φόβους και τις ανεπάρκειές του να έρχεται στην ώρα του χωρίς να γίνεται ενοχλητικά αντιληπτό. Άλλωστε, μια αληθινή ιστορία δεν εξελίσσεται ποτέ σύμφωνα με τους αφηγηματικούς κανόνες, μια αφήγησή της όμως που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, πρέπει συχνά να το κάνει.
Παρ' όλ' αυτά, θεωρώ ότι αν το “Inception” είχε βγει στις αίθουσες το Δεκέμβρη, θα χτυπούσε στα ίσα τον σίγουρο νικητή. Η ταινία του Νόλαν τα έχει όλα, με το γράψιμο και τη σκηνοθεσία ν' αποτελούν υπόδειγμα αφήγησης μιας ιδιαίτερα περίπλοκης ιστορίας επιστημονικής φαντασίας με πολλούς χαρακτήρες, πολλή παράλληλη δράση και ένα κάρο καινούργιες έννοιες, που ο θεατής πρέπει να κρατήσει στο κεφάλι του για να βγάλει άκρη αργότερα. Είναι ταινία άθλος, που θέτει τα στάνταρ για το είδος της και θα έπρεπε να επιβραβευτεί ως τέτοια.
Στην επόμενη τετράδα θα έβαζα το “Winter's Bone” της Ντέμπρα Γκράνικ, για την ατμόσφαιρα, το γράψιμο και τις ερμηνείες του, το “The Fighter” του Ντέιβιντ Ο' Ράσελ για την υποδειγματική απόδοση μιας αληθινής ιστορίας με όλες τις αντιφάσεις της, το “Black Swan” του Ντάρεν Αρονόφσκι για την προσήλωση του στις αρχές του ψυχολογικού θρίλερ και το “127 Hours” του Ντάνι Μπόιλ γιατί σε βάζει στη θέση του ήρωά του με τρόπο οπτικά απολαυστικό. Το “True Grit” δεν έχει τίποτε το ιδιαίτερο, το “Toy Story 3” δε διαθέτει καμία έκπληξη (κι εξάλου θα κερδίσει άνετα την κανονική κατηγορία του), το “The Kids are All Right” είναι μετριότατο και τρέφεται υπερβολικά απ' το επίκαιρο θέμα του, ενώ το “Social Network”... Εντάξει, να μην τα ξαναλέω. Είναι απλώς μια ταινία για το Facebook, αλλιώς θα είχε μπει στο συρτάρι με τα υπόλοιπα φλύαρα γιάπικα μελοδράματα.
Οι πρωταγωνιστές
Ο Χαβιέ Μπαρδέμ σηκώνει στις πλάτες του το “Biutiful”, το νέο υπερτιμημένο φεστιβάλ απελπισίας του Αλεχάντρο Ινιαρίτου, αλλά δεν πρόκειται να χτυπήσει στα ίσα τον Κόλιν Φερθ που ενσαρκώνει άψογα τον αβανταδόρικο κεντρικό χαρακτήρα του “King's Speech”. Ο Τζέιμς Φράνκο “είναι” το “127 Hours”, αλλά η ταινία του Μπόιλ δίχασε κι έτσι δε θα φύγει απ' το γλέντι ως παρουσιαστής και νικητής μαζί. Ο Τζέσε Άιζενμπεργκ παίζει τον εαυτό του στο "The Social Network", πείθοντας όμως ότι παίζει τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ κι αυτό του δίνει μια μικρή ώθηση ως αουτσάιντερ, ενώ ο Τζεφ Μπρίτζες σκιτσάρει απλώς μια καλή, αλλά εύκολη, καρικατούρα στο αδιάφορο “True Grit”.
Η Νάταλι Πόρτμαν είναι εξαιρετική στο Black Swan και θα το πάρει χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού η επίσης υπέροχη Τζένιφερ Λόρενς (Winter's Bone) είναι πολύ νεοφερμένη. Η Ανέτ Μπένινγκ (The Kids Are All Right) είναι πειστική στον ιδιαίτερο ρόλο της, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι μέτριο, ενώ κι η γήινη Μισέλ Γουίλιαμς (Blue Valentine) επισκιάστηκε απ' τον Ράιαν Γκόσλινγκ, ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να είναι στην αντρική πεντάδα αντί του Τζεφ Μπρίτζες. Όσο για τη Νικόλ Κίντμαν (The Rabbit Hole), έχει χάσει πλέον τις μισές εκφράσεις της και κρατιέται στην κούρσα από κεκτημένη ταχύτητα.
Οι δεύτεροι ρόλοι
Πολύς λόγος γίνεται για τον Κρίστιαν Μπέιλ (The Fighter) και την ερμηνεία του στο πλευρό του εξαιρετικού Μαρκ Γουόλμπεργκ που θεωρείται η επικρατέστερη απ' τη μία και απορρίπτεται ως υπερτιμημένη υποψηφιότητα απ' την άλλη. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Μπέιλ δούλεψε μαζί με τον πραγματικό Ντίκι Έκλουντ κι έμεινε σχετικά πιστός στη δική του πληθωρική και υπερκινητική περσόνα, νομίζω ότι δεν προσπαθεί να σκεπάσει τον Γουόλμπεργκ, αλλά γίνεται τέλειο αντίβαρο στην ήρεμη δύναμη του Μίκι Γουόρντ, που εκείνος καλείται να αποδώσει. Του αξίζει το Όσκαρ; Όσο και στον αναμενόμενα άψογο Τζέφρι Ρας (King's Speech), στον Τζον Χοκς (Winter's Bone) ή στον Τζέρεμι Ρένερ(The Town). Νομίζω ότι θα παιχτεί στα ίσα μεταξύ αυτών των τεσσάρων.
Στις γυναίκες πάλι, υποψήφιες είναι και οι δύο συμπρωταγωνίστριες του “The Fighter”, η Μελίσα Λίοκαι η Έιμι Άνταμς. Η Λίο φτάνει για δεύτερη φορά στην πηγή κι η Άνταμς για τρίτη κι είναι πολύ πιθανό μία απ' τις δυο να πιει οσκαρικό νερό. Η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ ίσως ευνοηθεί από μια πιθανή σαρωτική βραδιά του “King's Speech” ενώ το αουτσάιντερ εδώ, είναι η αυστραλέζα βετεράνος Τζάκι Γουίβερ (Animal Kingdom) που μπαίνει στο πετσί σου με την ερμηνεία της. Η Χέιλι Στάινφελντ(True Grit) είναι μικρή κι έχει καιρό μπροστά της.
in2life
Παρ' όλ' αυτά, θεωρώ ότι αν το “Inception” είχε βγει στις αίθουσες το Δεκέμβρη, θα χτυπούσε στα ίσα τον σίγουρο νικητή. Η ταινία του Νόλαν τα έχει όλα, με το γράψιμο και τη σκηνοθεσία ν' αποτελούν υπόδειγμα αφήγησης μιας ιδιαίτερα περίπλοκης ιστορίας επιστημονικής φαντασίας με πολλούς χαρακτήρες, πολλή παράλληλη δράση και ένα κάρο καινούργιες έννοιες, που ο θεατής πρέπει να κρατήσει στο κεφάλι του για να βγάλει άκρη αργότερα. Είναι ταινία άθλος, που θέτει τα στάνταρ για το είδος της και θα έπρεπε να επιβραβευτεί ως τέτοια.
Στην επόμενη τετράδα θα έβαζα το “Winter's Bone” της Ντέμπρα Γκράνικ, για την ατμόσφαιρα, το γράψιμο και τις ερμηνείες του, το “The Fighter” του Ντέιβιντ Ο' Ράσελ για την υποδειγματική απόδοση μιας αληθινής ιστορίας με όλες τις αντιφάσεις της, το “Black Swan” του Ντάρεν Αρονόφσκι για την προσήλωση του στις αρχές του ψυχολογικού θρίλερ και το “127 Hours” του Ντάνι Μπόιλ γιατί σε βάζει στη θέση του ήρωά του με τρόπο οπτικά απολαυστικό. Το “True Grit” δεν έχει τίποτε το ιδιαίτερο, το “Toy Story 3” δε διαθέτει καμία έκπληξη (κι εξάλου θα κερδίσει άνετα την κανονική κατηγορία του), το “The Kids are All Right” είναι μετριότατο και τρέφεται υπερβολικά απ' το επίκαιρο θέμα του, ενώ το “Social Network”... Εντάξει, να μην τα ξαναλέω. Είναι απλώς μια ταινία για το Facebook, αλλιώς θα είχε μπει στο συρτάρι με τα υπόλοιπα φλύαρα γιάπικα μελοδράματα.
Οι πρωταγωνιστές
Η Νάταλι Πόρτμαν είναι εξαιρετική στο Black Swan και θα το πάρει χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού η επίσης υπέροχη Τζένιφερ Λόρενς (Winter's Bone) είναι πολύ νεοφερμένη. Η Ανέτ Μπένινγκ (The Kids Are All Right) είναι πειστική στον ιδιαίτερο ρόλο της, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι μέτριο, ενώ κι η γήινη Μισέλ Γουίλιαμς (Blue Valentine) επισκιάστηκε απ' τον Ράιαν Γκόσλινγκ, ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να είναι στην αντρική πεντάδα αντί του Τζεφ Μπρίτζες. Όσο για τη Νικόλ Κίντμαν (The Rabbit Hole), έχει χάσει πλέον τις μισές εκφράσεις της και κρατιέται στην κούρσα από κεκτημένη ταχύτητα.
Οι δεύτεροι ρόλοι
Στις γυναίκες πάλι, υποψήφιες είναι και οι δύο συμπρωταγωνίστριες του “The Fighter”, η Μελίσα Λίοκαι η Έιμι Άνταμς. Η Λίο φτάνει για δεύτερη φορά στην πηγή κι η Άνταμς για τρίτη κι είναι πολύ πιθανό μία απ' τις δυο να πιει οσκαρικό νερό. Η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ ίσως ευνοηθεί από μια πιθανή σαρωτική βραδιά του “King's Speech” ενώ το αουτσάιντερ εδώ, είναι η αυστραλέζα βετεράνος Τζάκι Γουίβερ (Animal Kingdom) που μπαίνει στο πετσί σου με την ερμηνεία της. Η Χέιλι Στάινφελντ(True Grit) είναι μικρή κι έχει καιρό μπροστά της.
in2life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου